فال حافظ

فال حافظ

فاش مي گويم و از گفته خود دلشادم طاير گلشن قدسم چه دهم شرح فراق من ملک بودم و فردوس برين جايم بود سايه طوبي و دلجويي حور و لب حوض نيست بر لوح دلم جز الف قامت دوست کوکب بخت مرا هيچ منجم نشناخت تا شدم حلقه به گوش در ميخانه عشق مي خورد خون دلم مردمک ديده سزاست پاک کن چهره حافظ به سر زلف ز اشک

بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم که در اين دامگه حادثه چون افتادم آدم آورد در اين دير خراب آبادم به هواي سر کوي تو برفت از يادم چه کنم حرف دگر ياد نداد استادم يا رب از مادر گيتي به چه طالع زادم هر دم آيد غمي از نو به مبارک بادم که چرا دل به جگرگوشه مردم دادم ور نه اين سيل دمادم ببرد بنيادم

تعبیر فال : خود را گرفتار غم و محنت می بینی و از روزگار گله و شکایت داری. خود را در عشق شکست خورده می بینی. اینها همه نشانه های یأس است. زندگی به پایان نرسیده است. یأس و ناامیدی را از خود دور کن. پایان شب سیاه، سپیدی روز است.

برای گرفتن فال حافظ مجدد لطفا کلیک کنید.